Ekscelencjo,
Magnificencjo, Panie Rektorze,
Dostojny Senacie, Profesorowie i Studenci Akademii Górniczo Hutniczej w Krakowie,
Przypadł mi zaszczyt wygłoszenia homilii w czasie Eucharystii, którą środowisko Akademii Górniczo Hutniczej w Krakowie inauguruje niezwykły, bo jubileuszowy, 100 rok akademicki. To spotkanie w kolegiacie św. Anny w Krakowie, w świątyni pełniącej od wieków funkcję łączącą środowisko krakowskich wyższych uczelni, z tym, co można by określić sferą duchową, ma oprócz ściśle religijnego celu, jakim jest modlitwa – uwielbienie Boga, stworzenie sytuacji, jak to uczy Jan Paweł II w Fides et ratio, encyklice opublikowanej dokładnie 20 lat temu, aby «każdy kto żywi w sercu miłość do [prawdziwej mądrości], (…) mógł ją osiągnąć, znaleźć w niej ukojenie dla swych trosk i duchową radość» (n. 6).
Bardzo pragnę, aby to spotkanie zaowocowało tym, iż wielu z nas znajdzie ukojenie dla swych trosk i duchową radość.
Tak się szczęśliwie składa, że przed kilkunastu laty, ówczesny Rektor AGH, prof. Mirosław Handke uznał, że inauguracje uczelni będą się odbywać co roku, w dzień poświęcony św. Franciszkowi z Asyżu, czyli 4 października. Pozwólcie Państwo, że przypomnę pewien epizod z jego życia, związany ze słynnym hymnem na cześć Stwórcy i Stworzenia.
Laudato si’, mi’ Signore – Bądź pochwalony, Panie mój – wołał kiedyś św. Franciszek w Asyżu, wyrażając prawdę, „że nasz wspólny dom, jest jak siostra, z którą dzielimy istnienie, i jak piękna matka, biorąca nas w ramiona: ‘Pochwalony bądź mój Panie, przez siostrę naszą, matkę ziemię, która nas żywi i chowa, wydaje różne owoce z barwnymi kwiatami i trawami” (początek encykliki Laudato si’ papieża Franciszka).
Szanowni Państwo, pozwólcie że w tym niezwykłym momencie, kiedy Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie, przeżywa niezwykły moment, kiedy inauguruje jubileuszowy, 100 rok akademicki, Franciszkowe Laudato si’, mi Signore – Bądź pochwalony, Panie, odniosę do Państwa Jubileuszu, zachęcając do radości, wdzięczności i świętowania. Dla Biedaczyny z Asyżu – żyć, to dziękować. Słowo „dziękuję” wypowiadam, gdy przyjmuję coś od kogoś w darze. Wdzięczność to postawa wobec daru i jego dawcy. Jest to postawa przyjęcia daru z rąk jego dawcy. Ten dar setnej inauguracji nowego roku akademickiego AGH chcemy przyjąć w duchu wdzięczności.
Laudato si’, mi Signore – Bądź pochwalony, Panie, za 100 lat realizacji przez środowisko AGH zalecenia Boga, który u początku stworzenia świata mówi: „Czyńcie sobie ziemię poddaną” (Rdz 1, 28). Poddając sobie ziemię człowiek zgłębiał jej prawa, traktował ten świat jak wyzwanie, na które starał się odpowiadać. Doprowadziło to do narodzin nauki, ogromnego zbioru wiedzy, który jest owocem zadziwienia, intuicji, hipotez i doświadczeń. W ten sposób przez stulecia kształtowało się dziedzictwo ludzkiej wiedzy, w której sztafecie my uczestniczymy. Jakże wiele wniosła w tę przestrzeń nasza krakowska AGH.
Laudato si’, mi Signore – Bądź pochwalony, Panie, za mądre czerpanie z zasobów ziemi. Wydobywanie tego, co jest nam potrzebne do życia, ze świadomością, że nie jesteśmy właścicielami ziemi, którzy mogą z nią zrobić co chcą, a jedynie dzierżawcami, którzy mają świadomość, iż «Do Pana należy ziemia i to, co ją napełnia, świat i jego mieszkańcy. Albowiem On go na morzach osadził i utwierdził ponad rzekami» (Ps 24 [23], 1-2), zobowiązanymi do zachowania tego naturalnego daru w granicach, które tą naturą rządzą.
Laudato si’, mi Signore – Bądź pochwalony, Panie, za środowisko AGH, za uczonych, którzy – jak to zauważa biblijna Księga Mądrości (9,1-6.9-11) są „stworzeni, by panować nad stworzeniami, co przez Ciebie się stały, starali się władając światem w świętości i sprawiedliwości i w prawości serca sądy sprawowali”. Sto lat temu doprowadzili do powstania tej uczelni.
Laudato si’, mi Signore – Bądź pochwalony, Panie, za ponad 170 tysięcy absolwentów AGH, inżynierów i magistrów, którzy w środowisku AGH zdobywali wiedzę i umiejętności, cenione zarówno w kraju, jak i za granicą, znaczone wielokrotnie błyskotliwymi karierami; za Stowarzyszenie Wychowanków, za idę złotego indeksu…
Laudato si’, mi Signore – Bądź pochwalony, Panie, za Universitas tej górniczo – hutniczej uczelni, technicznej uczelni, która szanując inaczej myślących, widzi niepokój metafizyczny człowieka wierzącego przekonanego, że Bóg, stwarzając człowieka na swój obraz i podobieństwo, wezwał go przez to do szukania swego «Pierwowzoru»; uczelni, która pielęgnuje pamięć o św. Barbarze, swej Patronce, która, za zaszczyt uznaje mieć w swym gronie doktorów honoris causa papieża Jana Pawła II, autora słów, iż „Fides et ratio – wiara i rozum – są jak dwa skrzydła, na których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy”.
Laudato si’, mi Signore – Bądź pochwalony, Panie, za Universitas tej uczelni, która chce być środowiskiem poszukiwania prawdy o świecie i człowieku, tworzy warunki, gdzie można dojrzewać do tej prawdy, a tym samym realizuje to, o co prosi autor Księgi Mądrości: „Dajże mi Mądrość, co dzieli tron z Tobą, i nie wyłączaj mnie z liczby swych dzieci!” (Mdr 9, 4).
Laudato si’, mi Signore – Bądź pochwalony, Panie, za tę uczelnię, która zbudowana na krakowskiej ziemi, odważnie sięga w jej głębię i śmiało patrzy w niebo, tworząc mosty nie tylko łączące te rzeczywistości, ale łączące ludzi przez Cyfronet.
Laudato si’, mi Signore – Bądź pochwalony, Panie, za dar tej chwili, kiedy możemy Cię wielbić i prosić dla środowiska AGH,
„o Mądrość, która zna Twe dzieła,
i wie, co jest miłe Twym oczom,
co słuszne według Twych przykazań.
Wyślij ją z niebios świętych,
ześlij od tronu swej chwały”,
– by przy Magnificencji, Senacie, profesorach, wykładowcach, studentach – będąc pracowała z nimi aby zawsze poznawali, co jest Tobie miłe (…) i mądrze ją wyrażali w swych czynach” (por. Mdr 9, 9-11).
Niech Bóg błogosławi Waszej pracy w szczególnym roku jubileuszu stulecia uczelni, a jednocześnie normalnym, pracowitym, nowym roku akademickim 2018/2019.
Amen.
Kraków, Kolegiata św. Anny, 4 października 2018 r.
