Staraniem Kolegiaty św. Anny pod redakcją ks. Władysława Gasidły zostały wydane liczne homilie Sługi Bożego, bpa Jana Pietraszki oraz świadectwo jego życia. Przedstawiamy krótką informację o tych pozycjach książkowych.
Jako kaznodzieja bp Jan Pietraszko stworzył własny styl. Wraz z jego śmiercią zamknęła się pewna niepowtarzalna epoka kaznodziejska w Krakowie. Niemniej jego przepowiadanie zawiera w sobie treści ponadczasowe. Warto też dodać, że Ksiądz Biskup zawsze wychodził na ambonę z kazaniem napisanym, mimo iż w zasadzie wygłaszał je z pamięci.
Kazania i nauki rekolekcyjne tego niezwykłego Mistrza słowa były stenografowane, spisywane, nagrywane na taśmę magnetofonową. Krążyły one w odpisach, podawane z rąk do rąk. Niektóre teksty różniły się między sobą w poszczególnych fragmentach – co było nieraz wynikiem częstego i pospiesznego kopiowania. Stąd też, zanim zostały przygotowane do druku, musiały być poddane żmudnemu i czasochłonnemu procesowi weryfikacji. Drobna część dorobku kaznodziejskiego bpa Jana Pietraszki, opublikowana drukiem w kilku wydaniach, rozchodziła się błyskawicznie.
„Nasze powroty do Chrystusa” – zbiór rozważań rekolekcyjnych wygłoszonych przez bpa Jana Pietraszkę w krakowskiej kolegiacie św. Anny – rozpoczyna edycję kazań, ewangelicznych medytacji i homilii jednego z największych kaznodziejów minionego półwiecza.
Bp Jan Pietraszko zasłynął jako kaznodzieja. Jak pisał Ojciec Święty Jan Paweł II w swym „Słowie po śmierci Księdza Biskupa”: „Obdarzył Go Bóg szczególną mądrością, darem szczególnego rozumienia słowa Bożego oraz darem prostoty i głębi w jego przekazywaniu”. Tym darem hojnie dzielił się bp Jan z ludźmi, głosząc przez długie lata kazania z ambony kolegiaty św. Anny, na którą wspinał się cierpliwie i uparcie – mimo swojego wieku i mieniających się tendencji, gdy chodziło o miejsce sprawowania liturgii słowa Bożego. Na jego homilie przychodzili wierni z całego Krakowa, a nieraz przyjeżdżali specjalnie, i to z daleka.
Kaznodziejstwo bpa Jana Pietraszki było przepowiadaniem głęboko ewangelicznym. W jego posłudze słowa miało pełne zastosowanie twierdzenie Autora natchnionego: „żywe jest słowo Boże, skuteczne(…), zdolne osądzić pragnienia i myśli serca” (Hbr 4, 12). Sługa Boży, obdarzony wyjątkowym talentem głosiciela Ewangelii, potrafił wydobyć ze znanych tekstów biblijnych nowe treści, ukazać ich wartość i znaczenie dla współczesnego człowieka, co ze szczególną wyrazistością odczuwał „słuchacz nie zapominający” (Jk 1, 25). Było to odczytywanie Ewangelii na nowo przy równoczesnym zachowaniu całej pełni nauki Chrystusa, statował ks. prof. Józef Tischner. „Nie słyszałem – wyznał – żeby ktoś tak mówił kiedy o Ewangelii”.
„Otwarte Chrystusowe Serce” – to wybór stu medytacji pierwszopiątkowych Sługi Bożego, które głosił w Uniwersyteckiej kolegiacie świętej Anny w Krakowie na przestrzeni lat 1959-1988.
Udostępniamy Czytelnikom następny tom rozważań biskupa Jana Pietraszki – Sługi Bożego, którego proces beatyfikacyjny na etapie archidiecezjalnym zakończył się 24 kwietnia 2001 roku i wszedł 19 czerwca w następną fazę, już w watykańskiej Kongregacji ds. Świętych.
Dla tych, którzy trudzą się nad przygotowaniem do druku i wydaniem rozważań bpa Jana Pietraszki, bardzo cenne będą słowa Ojca Świętego Jana Pawła II (list z 1 marca 2001 roku): „Cieszę się, że Wydawnictwo św. Stanisława BM Archidiecezji Krakowskiej podjęło się publikacji rozważań Sługi Bożego, gdyż szkoda byłoby, gdyby te cenne teksty natchnionego Autora i wybitnego kaznodziei nie zostały wydobyte z różnych zapisków czy nagrań, które z czasem uległyby zapomnieniu i zniszczeniu”.
To następny tom rozważań biskupa Jana Pietraszki – Sługi Bożego, którego proces beatyfikacyjny na etapie archidiecezjalnym zakończył się 24 kwietnia 2001 roku i wszedł 19 czerwca w następną fazę, już w watykańskiej Kongregacji ds. Świętych.
„Największa miłość” – zbiór homilii wygłoszonych w Kolegiacie Św. Anny w Krakowie w ciągu ostatniego roku Jego duszpasterskiej pracy, przerwanej niespodziewaną śmiercią w dniu 2 marca 1988 r. Obejmuje pięćdziesiąt kazań, przeważnie niedzielnych: od 1 stycznia 1987 r. aż po ostatnie kazanie przygotowane na 6. Niedzielę Zwykłą 14 lutego 1988 r., które pozostało niedokończone, ponieważ choroba Księdza Biskupa nie pozwoliła już na jego dokończenie i wygłoszenie.
Geneza tych kazań łączy się ściśle z wyjątkowym wydarzeniem, jakim była trzecia pielgrzymka Ojca Świętego Jana Pawła II do Ojczyzny z okazji drugiego Krajowego Kongresu Eucharystycznego (8-14 czerwca 1987 r.). Stąd więc przepowiadanie Księdza Biskupa Jana w 1987 r. miało na celu przybliżenie wiernym Chrystusa w tajemnicy Eucharystii i przygotowanie ich na spotkanie z Ojcem Świętym Janem Pawłem II, który miał stanąć pośród swoich rodaków i przeżywając wraz z nimi tajemnicę eucharystyczną głosić im prawdę o Sakramencie, Emanuelu-Bogu z nami (por. Mt 1,23), który „umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował” (J13,1).
„Medytacje w drodze – spotkania” – zawiera ona przygodne myśli wierzącego człowieka, tak jak się one nasuwają przy czytaniu Ewangelii św., myśli bez żadnych pretensji wszechstronnego wyczerpywania poruszonych tematów ani tym bardziej naukowego ich traktowania. Być może wiele z nich nie trafia w sedno rzeczy. Jednak nawet te myśli nieudane chcą być wierne Wielkiej Prawdzie.
Wskazanie i przestroga Chrystusa: „Pójdźcie na miejsce osobne i odpocznijcie nieco”, zachowuje i dziś swoją pełną aktualność, ale chyba coraz częściej człowiek musi sobie tworzyć to „miejsce osobne” we własnym wnętrzu, musi je nosić w samym sobie po wszystkich drogach swoich i korzystać z każdej sposobności, by się w nie choćby na minutę, choćby na sekundę schronić, popatrzyć w oblicze swojego Boga, by jednym słowem, jednym drgnięciem serca lub choćby samym spojrzeniem powiedzieć: Jesteś moim Bogiem – jestem twoim człowiekiem. Spełniam Twoją służbę i chcę ją spełniać według Twego serca, choć czasem wszystko i wszyscy są przeciwko mnie. To wewnętrzne „osobne miejsce” i umiejętność wchodzenia do niego przy każdej nadarzającej się sposobności daje i stwarza możliwość konfrontacji tego, co się dzieje w nas i wokoło nas – z Prawdą ostateczną…
„Przykazania i wolność” – to zbiór homilii niedzielnych głoszonych w Kolegiacie Uniwersyteckiej Świętej Anny w Krakowie podczas tzw. „mszy akademickich” o godz. 10, a czasem także o 7.30. Cykl ten rozpoczął ks. Jan Pietraszko jeszcze jako duszpasterz akademicki 18 września 1955 r. Według ówczesnego kalendarza liturgicznego była to XVI Niedziela po Zielonych Świątkach. Ostatnie kazanie z w tym zbiorze datowane jest 16 grudnia 1956 r. w III Niedzielę Adwentu. Rok później ks. Jan Pietraszko został mianowany proboszczem parafii Świętej Anny, głosząc w dalszym ciągu homilie dla studentów i nie przerywając duszpasterstwa akademickiego.
Czas, w którym Kaznodzieja wygłaszał swoje homilie w Kolegiacie Świętej Anny był szczególnie trudny dla naszej Ojczyzny. Była wówczas skuta jarzmem ateistycznego totalitaryzmu, a jej obywatele poddawani byli drastycznym metodom inwigilacji, szantażom, byli nękani „odwiedzinami” funkcjonariuszy aparatu ucisku, terroryzowani, nękani wielogodzinnymi rozmowami w urzędach, więzieniach, niesprawiedliwie sądzeni, skazywani, mordowani.
„Królestwo Boże” – Autor zaprasza nas do medytacji nad tajemnicą Kościoła. Eucharystia i Kościół to fundamentalne prawdy przepowiadania Sługi Bożego.
Oddajemy w ręce Czytelników ten ósmy już tom homilii i konferencji bpa Jana Pietraszki w czasie, kiedy przeżywamy Rok Eucharystii. W encyklice „Ecclesia d Eucharistia” Jana Pawła II czyatmy, że „Kościół żyje dzięki Eucharystii” (n. 1). Właśnie Eucharystii Sługa Boży poświęcił ostatni rok swego posługiwania słowu Bożemu na ambonie w kolegiacie św. Anny w Krakowie. Jego rozważania na ten temat pt. „Największa miłość” doczekały się dwóch wydań (w 1996 r. i 2003 r.). I chociaż powstały one kilkanaście lat przed ogłoszeniem encykliki „O Eucharystii w życiu Kościoła (głoszone były w okresie od 1 stycznia 1987 r. do 2 marca 1988r.), to wraz z obecnym zbiorem rozważań tworzą pewną całość. Uważny Czytelnik wgłębiając się w lekturę tych tekstów szybko zorientuje się, że ma do czynienia z duchowym przewodnikiem, że posiada klucz, który otwiera przed nim drogę i daje możliwość kontemplacji przebogatej i niezgłębionej rzeczywistości Królewstwa Bożego.
 |
 |
 |
„Po śladach słowa Bożego” – cykl homilii na rok A, B i C – częściowo teksty zostały przygotowane do wydania prez samego biskupa. Nie zawierają kazań na wszystkie niedziele, gdyż biskup nie głosił kazań w każdą niedzielę ze wazględu na swoją posługę pasterską w archidiecezji, czy też z powodu wakacji i czasu urlopu jak też kiedy chorował.
„Śladami Sługi Bożego Biskupa Jana Pietraszki” – autorstwa ks. Władysława Gasidły to zbiór świadectw o Biskupie.”Myśl i serce idą, jak daleko sięga pamięć, ku wydarzeniom życia Sługi Bożego, zapamiętanym dlatego, że się w jakiś sposób uczestniczyło – mówimy z przekonaniem: w których dane nam było uczestniczyć. Trafiamy do Niego w różnych chwilach i miejscach, wracając po śladach własnego życia, zatrzymując się, gdy ślady naszych stóp są w kręgu Jego obecności: jakby ktoś patrzył z wysoka na zaśnieżone pole i rozpoznawał swój ślad – i Jego. choć to taki gąszcz ścieżek, to przecież wiem z pewnością, kiedyśmy byli razem. Byli razem… blisko, bliskością ołtarza, bliskością Jego głosu z ambony czy w konfesjonale, i także wtedy, gdy tylko był, choćby milcząc. Ta obecność sama już była słowem i czynem”.
„Bp Jan Pietraszko w świetle swoich pism. Seria: Święci wśród nas” – autorstwa ks. Łukasza Kamykowskiego ukazuje ona postać znanego i cenionego w środowisku krakowskim kaznodziei, którego proces beatyfikacyjny toczy się od kilku lat. Jego osoba na stałe wpisała się w świadomość krakowian XX wieku dzięki Słowu Chrystusa, które głęboko zapadło w serca ludzi prostych i akademików królewskiego Krakowa. Życie Sługi Bożego odsłania, jak w wydarzeniach codziennego życia działa Bóg, nadając nawet najprostszym czynnościom głęboki sens.
