Osiem zadziwień, które w moim sercu wywołuje każda pasterka
Siostry i Bracia, pozwólcie, że zaproszę was do wsłuchania się w osiem zadziwień, które w moim sercu wywołuje każde Boże Narodzenie świętowane w czasie pasterki, a w sposób szczególny tej nocy, Anno Domini 2017!
- Wyznam, że z każdą pasterką, tajemnica Chrystusa, coraz bardziej mnie zadziwia i fascynuje, ponieważ
Bóg, chcąc się narodzić, wybrał ludzką rodzinę, którą On sam stworzył, powołał do istnienia utworzył; rodzinę zamieszkałą na peryferiach Rzymskiego Imperium, a więc nie w Rzymie, nie w cesarskich, czy królewskich pałacach, ale na rubieżach, przez nikogo nie zauważonych. Umieścił ją w zagubionej mieścinie, w Betlejem. Właśnie stamtąd, od tej peryferii wielkiego Imperium rozpoczęła się najświętsza i największa historia – historia Jezusa pośród ludzi (por. papież Franciszek). - Wyznam, że z każdą pasterką, tajemnica Chrystusa, coraz bardziej mnie zadziwia i fascynuje, ponieważ,
narodzenie Chrystusa, dokonane w ogromnym ukryciu, niemal w całkowitej tajemnicy, stało się świętem powszechnym, wykraczającym swoim oddziaływaniem daleko poza świat chrześcijański. - Wyznam, że z każdą pasterką, tajemnica Chrystusa, coraz bardziej mnie zadziwia i fascynuje, ponieważ,
mimo wszystko, na kilka dni przemienia ona oblicze ziemi, a ludzie, różnymi racjami powodowani, zmieniają styl życia. Czymś oczywistym staje się wołanie o pokój, o pojednanie, o więcej życzliwości wokół nas. Chyba wszyscy czujemy, że tej wzajemnej życzliwości jest więcej. Wszak ludzie różnymi racjami powodowani udają się w podróż, chcą być z bliskimi, składają sobie życzenia, wręczają sobie prezenty. Czynią to nawet Ci, co nie wierzą w Chrystusa. Oni też świętują. - Wyznam, że z każdą pasterką, tajemnica Chrystusa, coraz bardziej mnie zadziwia i fascynuje,
gdyż dzięki temu, że opowiadana jest historia Bożego Narodzenia, ta prawda, iż „Słowo stało się Ciałem”, Bóg stał się człowiekiem, wzrasta świadomość powszechnego braterstwa, powszechnej godności człowieka bez względu na różnice kulturowe, rasowe, społeczne, czy intelektualne. - Wyznam, że z każdą pasterką, tajemnica Chrystusa, coraz bardziej mnie zadziwia i fascynuje,
a to dlatego, że Kościół, co roku mówi to samo, że Bóg jest, że kocha człowieka, że kocha Ciebie, i Ciebie, i Ciebie i mnie; że nigdy nie przestał o nas myśleć, że pozwolił Swojemu Synowi urodzić się i zamieszkać na ziemi, a więc, że „w Bożej miłości wszystko jest bez zmian”. - Wyznam, że z każdą pasterką, tajemnica Chrystusa, coraz bardziej mnie zadziwia i fascynuje,
iż Bóg potrzebuje mojego głosu, aby przemówić, potrzebuje twojego głosu, twojej osoby, aby świadczyć, że On kocha każdego człowieka. - Wyznam, że z każdą pasterką, tajemnica Chrystusa, coraz bardziej mnie zadziwia i fascynuje,
i coraz bardziej się przekonuję, że człowiekowi najlepiej jest na tym świecie, gdy we wszystkim ufa Bogu. Jest poczęty po Bożemu, żyje po Bożemu, umiera po Bożemu. - Wyznam, że z każdą pasterką, tajemnica Chrystusa, coraz bardziej mnie zadziwia i fascynuje,
i mimo, że dokonał się i dokonuje niewiarygodny postęp technologiczny, to pragnienie miłości pozostało takie samo. A w Boże Narodzenie Kościół na całej ziemi, a moimi ustami tu w Kolegiacie Świętej Anny, znowu przypomni, że Jezus może to pragnienie zaspokoić. Amen.
